تغذیه بلدرچین

نیازهای تغذیه ای در بلدرچینهای مولد و پرواری از یکدیگر متفاوت می باشد اما درهر دو خوراک بایستی به شکل آردی با حداکثر قطر در اختیار پرندگان قرار داده شود که این مسئله خصوصاٌ در اوائل دوره رشد بسیار حائز اهمیت می باشد میزان مصرف خوراک در پرندگان بالغ حدود 35-25 گرم به ازا هر پرنده در روز می باشد همچنین دان تهیه شده بایستی دارای فرمولاسیون ویژه و به اصطلاح بالانس شده توسط کارشناسان مجرب باشد و در آن از ترکیبات مورد نیاز نظیر مواد معدنی و ویتامینه، کلسیم، فسفر، مواد افزودنی مورد نیاز و ... استفاده گردد تا حداکثر بازدهی در رشد و تخمگذاری بدست آید باید توجه داشت که بلدرچینها، خصوصاٌ جوجه ها به کمبود برخی مواد مانند کلسیم، فسفر و روی بسیار حساس می باشند و کمبود این مواد در جیره بصورت عقب ماندگی در رشد، کمبود وزن، عدم رشد پرها و مشکلات تنفسی نمایان می شوند.

مواد معدنی

علاوه بر پروتئین، کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و ویتامین‌ها، بسیاری از دیگر عناصر بخشی از نیازهای غذایی بلدرچین را تشکیل می‌دهند. مواد معدنی را می‌توان به ریزمغذی‌ها و درشت مغذی‌ها تقسیم نمود. درشت‌مغذی‌ها در مقادیر بالا مورد نیاز هستند و اغلب عناصر اسید، باز یا ساختاری را تشکیل می‌دهند که عبارتند از: کلسیم، فسفر، پتاسیم، منیزیوم، گوگرد و نمک. ریزمغذی‌ها در فعال سازی یا تکمیل آنزیم‌ها نقش دارند و عبارت اند از: کبالت، مس، ید، آهن، منگنز، سلنیوم و روی. مواد معدنی 3 تا 5% وزن بدن بلدرچین را تشکیل می‌دهند و چون قابل سنتز نیستند بایستی حتماً از جیره تأمین شوند.

مواد معدنی مورد نیاز بلدرچین:

کلسیم و فسفر

مزایای وجود عناصر کلیسیم و فسفر در جیره غذایی دام: استخوان بندی محکم و سلامت بدنی* افزایش تولید گوشت و شیراوری* افزایش باروری و آبستنی* افزایش اشتها و بازدهی مناسب تولید* عمکرد متعادل دستگاه های عصبی، عضلانی و گوارشی*

اعمال اصلی این دو نوع ماده معدنی ساخت استخوان‌های بدن است. کلسیم برای ترکیب روی پوست تخم ضروری است. در مورد کلسیم و فسفر فقط مقدار مهم نیست بلکه نسبت نیز دارای اهمیت می‌باشد. برای بلدرچین‌های در حال رشد 2 به 1 خواهد بود. بلدرچین جوان نیازمند حداقل 8/0% جیره کلسیم و 45/0% فسفر قابل دسترس است در حالی که برای بلدرچین تخم‌گذار این مقدار در مورد کلسیم به 5/2 تا 3% می‌رسد که این عضو بخش اصلی پوسته را تشکیل می‌دهد. البته مطالعات بعدی نشان دادند که 7/0کلسیم برای بلدرچین در حال رشد کفایت می‌کند و میزان 9/4% رشد را به تأخیر می‌اندازد. همچنین بلدرچین در % ، 5/1% ، 6/2% حال رشد و تخم‌گذار تا زمانی که حاوی 8/0یا 5/3% کلسیم باشد، از نظر تعادل کلسیمی در حالت مثبتی قرار دارد ولی میزان کلسیم بالاتر از 5/3% از قابلیت جوجه درآوری می‌کاهد مواد معدنی در بسیاری از اجزاء جیره یافت می‌شوند. پودرهای استخوان و گوشت و لبنیات منابع مناسبی از کلسیم و فسفر به شمار می‌آیند. همچنین می توان از پوسته صدف، آهک، دی کلسیم فسفات و کربنات کلسیم معمولی برای تأمین این عناصر در جیره غذایی استفاده کرد.

علائم کمبود:فقدان کلسیم و فسفر منجر به نرمی استخوان و فلجی در جوجه ها، استئومالاسیا، کاهش ضخامت پوسته تخم مرغ، کاهش میزان تولید تخم مرغ و جوجه دهی می گردد. همچنین کمبود مذکور می تواند منجر به کاهش کارایی، قلب و عضلات، رشد استخوان و نیز بی اشتهایی دام و طیور گردد. مشخصات ظاهری:دیکلسیم فسفات به صورت پورد و گرانول به رنگ سفید تا خاکستری روشن و بدون بو است ضمنا استاندارد آنالیز محصول به شرح زیر می باشد :

منیزیوم منیزیوم یکی از اجزاء ضروری بافت و مایعات بدن است و یون ‌های این عنصر به عنوان فعال کننده آنزیم‌های مهم دخیل در متابولیسم مطرح هستند. در صورت فقدان در جیره، بلدرچین‌ها رشد بطنی پیدا می‌کنند ، دچار تشنج می‌شوند و سرانجام تلف خواهند شد. همچنین کمبود آن در جیره‌های بلدرچین‌های تخم‌گذار کاهش سریع تخم تولیدی را به همراه دارد. سندرا و همکاران (1992) دریافتند که اثرات زیانباری با مصرف یک هزارم میلی‌گرم منیزیوم در هر کیلوگرم جیره خالص شده حاصل می‌گردد اجزاء طبیعی جیره حاوی مقادیر کافی منیزیوم هستند. برخی از انواع آهک (دولومیت‌ها) حاوی درصد بالایی از منیزیوم هستند و بایستی از آنها پرهیز نمود چرا که خاصیت مسهلی دارند و در مصرف کلسیم اختلال ایجاد می‌کنند.

منگنزکارکرد اصلی منگنز پیش‌گیری از وقوع پوکی استخوان است، وضعیتی که در آن تاندون آشیل از شکاف پشت مفصل زانو حرکت می‌کند و به طرف پشت و طرفین حرکت می‌کند وجود این عنصر برای رشد طبیعی، تریب در پوسته تخم‌مرغ، تولید تخم و قابلیت جوجه‌ درآوردن ضروری است. این ماده به شکل سولفات و منگنز به جیره افزوده می‌گردد.آهن، مس، کبالتاین عناصر کمیاب برای شکل‌گیری هموگلوبین ضروری هستند. کم‌خونی تغذیه‌ای ، زمانی رخ می‌دهد که میزان این عناصر کم و اندک باشد. گلبول‌های قرمز خون حاوی آهن نیز هستند. پس از شکل‌گیری هموگلوبین، وجود مس برای استفاده از آهن ضروری است. مطالعات گزارش دادند که نیازمندی بلدرچین ژاپنی به آهن و مس به ترتیب 120 و 5 میلی‌گرم/کیلوگرم میباشد. مقدار این عناصر در جیره حالت بسیار حساسی دارد. مقادیر اضافی می‌تواند حالت سمی داشته باشد. معمولاً فقط مقدار اندکی به جیره افزوده می‌شوند. ماکووا و همکاران (1991) به مطالعه اثرات افزودن 50 ، 100، 250 و 500 میلی‌گرم سولفات کبالت به ازاء هر کیلوگرم جیره بر روی میزان B12 در کبد و روده کور پرداختند. غلظت B12 در موارد مصرف mg1200 سولفات کبالت در هر کیلوگرم جیره در بالاترین سطح ممکن بود.

روی بلدرچینهای ژاپنی در برابر کمبود روی در جیره بسیار حساس هستند. کمبود روی در جوجه بلدرچین با کاهش رشد، پر درآوردن غیرطبیعی، اشکال در تنفس و عدم هماهنگی در حرکات و کاهش خاکستر استخوان همراه است. نیاز به روی جهت رشد طبیعی، پر درآوری مناسب و ... 25 میلی گرم در کیلوگرم است. پرندگانی که مقادیر اولیه 25 میلی‌گرم روی به ازای هر کیلوگرم بسیار بهتر از پرندگانی که جیره مصرف کرده بودند بهتر از پرندگانی که میزان 75 میلی گرم استفاده کرده بودند رشد کردند.